Durf jij, christen, uit te stappen naar je naaste? Drempels -die je misschien zélf hebt gelegd- over te gaan? Geloof je dat God Zijn Koninkrijk door óns, christenen, heen bouwt? Besef je dat je met jouw kleinste inspanning zóveel kunt betekenen voor die ander? Moslim of niet: dat maakt niet eens uit....

We beantwoorden deze vragen soms sneller ontkennend dan bevestigend. Terwijl we volgens de Bijbel álle reden hebben om volmondig 'ja' te zeggen en er voor te gaan! Afgelopen vrijdagavond dachten we aan de hand van een Bijbelstudie over Izak en Ismael na over de missie die wij als christen hebben: uitreiken naar onze (verre) naaste. Hen blijven zien, zoals God oog had en hield voor Ismael na de komst van Izak: het kind van Zijn belofte. God kijkt niet weg van (verstoten) mensen in nood.

Els Florijn deelde vanuit haar contacten met Somalische vluchtelingen het een en ander over de totstandkoming van haar boekproject voor Stichting Gave. Wat zijn we toch enorm gezegend met onze vrijheid hier in Nederland. Laten we dagelijks onze zegeningen tellen! 

Ik vond het bijzonder bemoedigend dat ik zoveel mensen mocht verwelkomen. Het was fijn om naar elkaar te luisteren en van elkaar te leren: samen zijn we het lichaam van Christus. Op avonden als deze besef ik des te meer dat ik niet 'alleen' bij Gave werk: rondom mij én mijn werk staat een 'vurige muur' van biddende en betrokken mensen. Noodzakelijk, maar ook zó mooi en waardevol. Heel veel dank daarvoor!